نیستی....

وقتی که نیستی

وقتی که دلهره دارم

 

وقتی که پشت چراغ ها هدر می روم

 

وقتی که هپروت می زند به تنهایی

 

وقتی که زیر دست و پای اقتصاد لِه می شوم،  وقتی که مونیتور ،  

دانایی ام را دور می زند؛ وقتی که بلندگوها خاطرات را بالا می آورند

 

نیستی...

وقتی که نیستی ، اینهمه هذیان نازل می شود و اینهمه کاغذ - از سرمایه ی ملی – سیاه... 

 تو را کجای جمله ها جا بزنم ای نیستی بی نهایت ! کجای این جمله ها؟

 

خودت بگو ؛ چه کنم؟!!