دلبر

آسمان هرجا تو باشی روشن است، این زمین در زیر پایت گُهر است/

سبزه و باغ و چمن، سرمست توست،آبیِ این رود و دریا بهر توست، ماه و مه شرمنده ی رخسار توست/

بلبلان آواز تو سر داده اند، این بهاران واله و رسوای توست /

آید از هر سو، به گوشم این نوا، یک بشر در این دو گیتی زاده شد/

یک نفس شاید، بوی کُفر آید ولی، یک خدایی بر جهان ام زاده شد/