ب یاد فروغ...

                
رفتم، مرا ببخش و مگو او وفا نداشت                                   راهی بجز گریز برایم نمانده بود
این عشق آتشین پر از درد و بی امید               
                      در وادی گناه و جنونم کشانده بود

رفتم که داغ بوسه ی پر حسرت تو را           
                     با اشکهای دیده زلب شست وشودهم

رفتم که ناتمام بمانم در این سرود                
                   رفتم که با نگفته به خود آبرو دهم

رفتم مگو، مگو که چرا رفت              
                   ننگ بود، عشق من ونیازتووسوز وساز ما
ازپرده ی خموشی و ظلمت چو نورصبح      
                   بیرون فتاده بود به یکباره راز ما

        
     که شبی بی خبر زخویش در دامن سکوت به تلخی گریستم

نالان ز کرده ها وپشیمان ز گفته ها                  
                    دیدم که لایق تو وعشق تو نیستم 


 
برای اشنایی بیشتر با فروغ و دسترسی به آثارش می توانید به سایت زیر مراجعه کنید.www.forughfarrokhzad.org