به مناسبت سالگرد استاد احمد شاملو

شب‌
	سر‌اسر
		زنجیرِ زنجره‌ بود
			تا سحر،

سحرگه‌
بناگاه‌ با قشعریره‌‌ى‌ درد
در لطمه‌‌ى‌ جان‌ِ ما

جنگل‌
	‌از خو‌اب‌ و‌اگشود

مژگان‌ِ حیر‌ان‌ِ برگ‌‌اش‌ ر‌ا
پلک‌ِ ‌آشفته‌‌ى‌ِ مرگ‌‌اش‌ ر‌ا،
و نعره‌‌ى‌ِ ‌ازگل‌ِ ‌اره‌‌ى‌ِ زنجیر‌ى‌

سرخ‌
	بر سبز‌ى‌‌ى‌ِ نگر‌ان‌ِ دره‌
		فرو ریخت‌.

تا به‌ کسالت‌ِ زردِ تابستان‌ پناه‌ ‌آریم‌

دل‌شکسته‌
	بترک‌ کوه‌ گفتیم‌.